In mijn kunst wil ik die dingen aandacht geven die er niet mogen zijn. De donkere gebieden, de ontkenningen, de dingen die genegeerd worden of taboe zijn. Die wil ik in het licht zetten. Het gaat om de doden, de joodse slachtoffers, ouderen, en schoolkinderen met hun stille verdriet. Met de rituelen die ik ontwerp komen existentiële verhalen boven water en krijgen ze vorm. 

Achtergrond  Mijn moeder kreeg zeven kinderen in zeven jaar tijd. Ik was nummer zeven. Mijn moeder trok dit niet. Toen ik drie weken oud was, overleed haar eigen moeder en stortte ze in. Er was geen ruimte voor mij, en dat is begrijpelijk. Maar het gevoel dat ik er geen plaats voor was zit diep, maar is ook mijn drijfveer geworden.

Filmportret door Colette Teurlings

In 2022 maakt Colette Teurlings deze film  over mij in mijn atelier in Amsterdam-Duivendrecht. Begrippen uit mijn werk en levenshouding evenals de rituelen worden in deze film uitgelicht . Annelies Heesakkers over de film: “De kracht en kwetsbaarheid van Ida komen echt mooi en integer naar voren. Je ziet haar verlangen om de wereld een beetje beter te maken en het laat haar talent zien om materiaal en mens te verbinden om boven te krijgen wat gedeeld of geheeld mag worden.”

Biografie

• In 1995 studeerde ik af aan de Hogeschool van de Kunsten in Utrecht, afdeling autonome vormgeving. In die tijd speelde het landschap en plekken een belangrijke rol.
• Sinds 1996 toen het begrip ‘community art’ nog niet gebruikt werd, deed ik het al. Het werd mij duidelijk dat ik betekenis wilde geven aan gevoelige processen in de maatschappij. Één van mijn eerste projecten was het wasgoed- project in mijn eigen straat (1998).
• 1996 – 2008 grootschalige kunstprojecten rondom sloop en veranderingen. In het laatste sloopproject Sloophamer Schatkamer (Zaandam 2003 – 2006) kwam alles samen. Het draaide vooral om afscheidsrituelen. De projecten waren vernieuwend en kregen veel financiële ondersteuning en publiciteit.
• 2005 – heden: Allerzielen Alom. Begraafplaatsen inrichten als gastvrij plek met licht, vuur en rituelen. Nabestaanden herdenken hun doden op een bijzondere manier. Een vernieuwende impuls aan de dodencultuur. In 2008 won ik de Yarden prijs. Sinds 2018 is Allerzielen Alom ook in het buitenland (Denemarken). 
• Namen en Nummers (2012 – 2020). Een herdenkingsproject om de weggevoerde Joden uit de Oosterparkbuurt te herdenken.  Deelnemers krijgen de gelegenheid om zich individueel te verhouden tot een slachtoffer en maken collectief een tijdelijk monument. Bij Namen en Nummers zijn elk jaar 60 – 70 vrijwilligers en verschillende scholen betrokken.
• Testament Ongekend! (2017 – 2019) Een project voor ouderen waarin zij van hun levensverhalen een immaterieel testament maken en in een artistieke vorm gieten.
• Naast grootschalige projecten zet ik de rituelen ook in voor korte sessies met groepen voor verschillende doeleinden.
• Gastlessen Universiteit voor Humanistiek bij de celebranten opleiding sinds 2016.

Dank aan: Michael van Hoogenhuyze, die mij vanaf het eerste uur heeft gevolgd en een theoretisch kader gaf. Sikko Cleveringa voor de vele gastlessen bij CALXL. Kunstenaar Jaap Velserboer met wie ik nauw heb samengewerkt. Kunstenaars Itie Langeland, Simone de Groot, Ada Leenheer, Natasja van Eijk, Jessica Panhuysen, Lenneke van de Goot, Saar Frieling, Mechtild Prins, Wendela Kloosterman.  Arnold Weel (grafische vormgeving), Max Linsen (fotografie), Louise Koopman (redactie) die ook voor documentatie en publicaties hebben gezorgd.  De bestuursleden van de stichting Allerzielen Alom: Sander Hartog en Lucas van Rooyen en mijn vaste vrijwilliger, assistent en echtgenoot Bill Wei.